Model 3D
Do wykonania projektu 3D można użyć w zasadzie dowolnego programu do modelowania 3D. Może to być profesjonalne oprogramowanie jak Autodesk Inventor, dużo prostszy, open-source’owy FreeCad lub nawet darmowa aplikacja działająca w przeglądarce, jak Autodesk 123D lub prościutki Tinkercad.
Format STL
Jest to standardowy format zapisu obsługiwany przez większość aplikacji do projektowania 3D – model zapisany jest jako siatka trójkątów w przestrzeni trójwymiarowej. W przypadku pobierania gotowych modeli z internetu, najczęściej są one do ściągnięcia właśnie w tym formacie.
Cięcie na warstwy
Gdy projekt zostanie już zapisany w STLu, trzeba go przygotować do samego wydruku za pomocą programu typu slicer (slice – po ang. kroić w plastry).
Format G-code
Wynik działania slicera to tzw. G-code – prosty format zapisu instrukcji dla drukarki, które musi ona wykonać żeby wydrukować nasz model. Są to instrukcje w stylu “ustaw głowicę w pozycji 0, nagrzej stół do 70°C, zacznij wyciskać filament poruszając się wzdłuż podanych punktów z daną prędkością”. Instrukcje są zapisane w postaci tekstowego pliku.
Drukowanie
Instrukcje G-code przesyłane są do drukarki albo przez kabel USB, albo (jeśli drukarka ma taką opcję) cały plik może być nagrany na kartę SD, którą następnie umieszcza się czytniku urządzenia. Po zakończeniu drukowania, w przypadku drukarek z podgrzewanym stołem trzeba odczekać kilkanaście minut zanim model ostygnie i będzie go można oderwać od szyby. Pozostaje jeszcze usunięcie supportu i ew. dalsza obróbka, np. wygładzenie krawędzi czy poprawienie otworów.
Prosty schemat wydruku 3D
